Informacja o Kościele św. Klemensa P.M. w Czerminie
Zobacz również aktualne zdjęcia zamieszczone w albumie Kościoły Diecezji Tarnowskiej. Nasze dziedzictwo
Kościół pod wezwaniem św. Klemensa został zbudowany w 1630 roku, powiększony o obecne prezbiterium w 1653 r. Kaplice wybudowano około 1721 r. Kościół konsekrował bp M. Kunicki w 1750 roku. Odnawiany był kilkakrotnie. W XIX wieku dobudowano kruchty. Za księdza proboszcza Klemensa Popiela w 1871 r. kościół był remontowany a dach został pokryty blachą cynkową, sygnaturka zaś miedzianą. Kościół remontował Andrzej Romanowski, budowniczy z Krakowa. Za ks. Franciszka Szurmiaka dach został pokryty dachówką. Za ks. Jana Jarosza po zniszczeniach wojennych remontowano kościół w latach 1946-1947. W latach 1977-1978 wymieniona została więźba dachowa a dach pokryto blachą ocynkowaną. Elewacja zewnętrzna jest z roku 1982. W roku 1983 wyremontowano ogrodzenie oraz budynki w nie wkomponowane.
Kościół jest barokowy, jednonawowy, z węższym prezbiterium zakończonym półkoliście zamkniętym absydą. Przy prezbiterium przybudówka zakrystyjna. Przy nawie para symetrycznie usytuowanych sześciobocznych kaplic, ponadto od południa i zachodu kruchty. Wewnątrz sklepienie kolebkowe z lunetami, w nawie na gurtach spływającym na pilastry, między którymi półkoliste wnęki. W kaplicach sklepienia kopulaste. Sklepienia zakrystii kolebkowe z lunetami z dekoracją stiukową z listew profilowanych o motywach geometrycznych. Tęcza zamknięta półkoliście, wsparta na filarach. Chór muzyczny wsparty na dwóch filarach arkadowych. Na zewnątrz ściany rozczłonkowane pilastrami. Elewacja zachodnia zwieńczona szczytem ujętym pilastrami i spływami wolutowymi. Dachy siodłowe, nad kaplicami kopulaste, spłaszczone. Nad nawą wieżyczka na sygnaturkę, ośmioboczna.
Polichromia wnętrza secesyjna, ornamentacyjna i figuralna. Malował Jerzy Baranowski w 1934 r. Ołtarz główny neobarokowy z XIX wieku, w nim obraz Matki Boskiej Dobrej Rady w sukience drewnianej oraz wysuwany obraz św. Klemensa z roku 1946. Dwa ołtarze boczne barokowe z połowy XVII wieku, w nich obrazy zapewne z XVIII wieku: Matka Boska Różańcowa oraz w zwieńczeniach Święta Trójca i św. Alojzy. Chrzcielnica marmurowa, późnobarokowa XVIII-wieczna.
Dzwonnica wolnostojąca, wkomponowana w ogrodzenie, zapewne z XVIII wieku, murowana, w kształcie arkady zwieńczonej trójkątnym przyczółkiem. Dzwony: jeden z 1525 roku, być może przelany; drugi i trzeci – odlane w 1957r.
